Wie zijn de collaborateurs in vredestijd in Nederland?
Dit is een interessante vraag en is een maatschappelijke discussie waard. Zeker in deze tijd waar veel veranderingen plaats vinden en Europa flink onder druk staat.
Het verleden
Voor de Tweede Wereldoorlog was Nederland, zoals Nederland was. De Nederlandse cultuur en de Nederlandse normen en waarden golden toen en het was goed om als Nederlander in Nederland te leven. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, bleken een hoop Nederlanders te gaan heulen met de vijand. Duizenden Nederlanders werden lid van de NSB en vele Nederlanders, die niet lid waren van de NSB bleken onder andere onderduikers te hebben verraden of samen met de Duitsers te gaan vechten op het slagveld tegen de geallieerden.
Collaborateurs
Nederland bleek dus gedurende de Tweede Wereldoorlog een grote groep inwoners te hebben gehad, die niet voor Nederland was, maar voor de vijand, de Duitse bezetters. Zij namen afstand van de Nederlandse normen en waarden en zij stonden achter de ideeën van de Duitse bezetters en stonden toe dat de ideeën van de Duitse bezetters werden uitgevoerd, waardoor Nederland Nederland niet meer was. De normen en waarden van de Duitse bezetters werden door deze collaborateurs geaccepteerd en gevolgd. Deze groep inwoners waren voor de Tweede Wereldoorlog nog gewoon Nederlanders, die niet bekend stonden als collaborateurs, maar het in feite al wel bleken te zijn. Dit fenomeen zal ongetwijfeld bij elke vorm van oorlog aanwezig zijn.
Hoe zit dat in 2016? Hoe zit dat nu in Nederland in vredestijd?
Nederland leeft in vrede en wordt niet door een bezetter bezet. Toch zou je je kunnen afvragen of dat werkelijk zo is. We leven wel in vrede, maar Nederland is volgens velen niet meer het Nederland, zoals het vroeger was. Dit zou kunnen komen, omdat er in Nederland inwoners zijn, die wellicht te veel tolereren en dan met name op het gebied van de multiculturele samenleving, waarvan bekend is dat die multiculturele samenleving is mislukt. Dit blijkt ook in Duitsland, Frankrijk en andere landen zo te zijn. Het nieuws staat er regelmatig vol van en helemaal nu nadat Angela Merkel riep dat Europa graag vluchtelingen opneemt. Dat deze ondoordachte oproep een enorme aanzuigende werking had op “elke vluchteling”, waar ook veel economische vluchtelingen graag gehoor aan gaven en meteen kwamen, had ze kunnen weten. Wir schaffen dass, zei ze triomfantelijk. Nu zal ze moeten beamen: Wir schaffen dass nicht! Als Angela Merkel wat specifieker was geweest en had gezegd dat het om vluchtelingen gaat, die met de dood bedreigd worden of uit een oorlogsgebied komen, had dat een hoop mensen veel ellende bespaard.
Deze toestroom heeft nu een enorme negatieve impact op de diverse maatschappijen in Europa en Europa wordt op dit moment voor een deel bezet door personen, die helemaal niet hadden hoeven te vluchten uit een oorlogsgebied, maar op het geld afkwamen. Frau Merkel war mehr mit ihrem Ego beschäftigt, als mit der Realität. Leider!
Hoe lang houden we onze Nederlandse cultuur nog?
Als onze Nederlandse cultuur en onze Nederlandse normen en waarden, maar ook onze tradities, worden verwaterd, dan gebeurt dat ongetwijfeld door de normen en waarden en tradities, die allochtonen uit hun eigen vaderland meenemen. Dat allochtonen hechten aan hun cultuur is heel begrijpelijk, maar dat doen wij als Nederlanders en als hun gastland ook.
Een hele grote groep Nederlanders, de zwijgende meerderheid, ziet dat de Nederlandse identiteit aan het afzwakken is en bemerkt dat daar een nieuwe andere identiteit voor in de plaats komt, die weinig nog te maken heeft met de oude vertrouwde Nederlandse identiteit en dat niet leuk vindt, maar als zwijgende meerderheid hier niks aan kan doen. Dit blijkt veel frustratie op te leveren bij deze grote groep Nederlanders en dat levert elke dag reacties op uit de maatschappij. Zij willen niet het gevoel hebben dat ze zich gast moeten voelen in hun eigen land. De reguliere politiek doet er niks aan en daarom krijgt een partij zoals de PVV, als reactie daarop, vele volgers.
Wie zijn de collaborateurs in vredestijd?
Je zou je dus kunnen afvragen of we collaborateurs hebben in vredestijd en wie zijn dat dan, die collaborateurs in vredestijd? Zijn die collaborateurs in vredestijd bepaalde politici, die veel te tolerant zijn en bepaalde nieuwsfeiten graag in de doofpot stoppen? Zijn dit bepaalde groepen autochtone inwoners zonder ruggengraat, die zwak zijn en maar mee praten met die groep politici, die veel te tolerant zijn? Of gaat het om een bepaalde gemakzuchtige “met alle winden mee draaiende” mentaliteit, die bepaalde groepen Nederlanders hebben? Zijn het Bekende Nederlanders, die op tv zeggen dat ze hun zolderkamer verbouwen voor vluchtelingen, maar het uiteindelijk toch niet doen en hypocriet blijken te zijn? Hypocrisie en leugenachtigheid zijn vaak eigenschappen van collaborateurs.
Als zij bestaan, wil ik ze natuurlijk helemaal niet vergelijken met de collaborateurs uit de Tweede Wereldoorlog, want dat is volstrekt niet vergelijkbaar, maar wel wil ik duiden dat er een overeenkomst zou kunnen zijn op het gebied van de verwatering van de Nederlandse normen en waarden en tradities door een bepaalde mentaliteit en bepaalde omstandigheden. Of het nou oorlog is of vrede.
Echte vluchtelingen en economische vluchtelingen
Mijn perceptie is dat de gemiddelde Nederlander het volgende begrijpelijk vindt. Stel, je krijgt iemand aan de deur en deze persoon vraagt jou om hulp, waarbij aantoonbaar is dat deze persoon echt direct hulp nodig heeft. Wat doe je dan? Dan haal je zo iemand in huis en zorg je voor adequate hulpverlening. Als tegenprestatie krijg je iemand, die blij is met deze hulp en je ontvangt respect en dankbaarheid van deze persoon terug.
Een ander voorbeeld. Stel, iemand staat onverwachts bij jou aan de deur met het verzoek om kennis te maken. Het blijkt al gauw na enkele zinnen dat deze persoon geen directe hulp nodig heeft, maar meer financieel gesteund wil worden, maar toch bied je deze persoon aan om binnen te komen om naar zijn verhaal te luisteren. Deze persoon begint ineens aanmerkingen te maken op de kleding van je echtgenote en ongevraagd jouw meubels te verschuiven, de inrichting van jouw keuken te wijzigen en jouw tuin her in te richten, omdat hij dit thuis ook zo zou doen. Ben je daar dan blij mee? Niet echt! Je wilt zelfs dat het direct stopt en dat alles in de oude toestand wordt terug gebracht. Als reactie krijg je beledigingen en verwensingen naar je hoofd geslingerd. Geen wenselijke situatie en volkomen respectloos!
Hoe moeten we omgaan met deze collaborateurs in vredestijd?
Dit is een hele moeilijke vraag, maar als eerste denk ik dat dit fenomeen gesignaleerd moet worden en bekendheid moet krijgen, zodat men hier rekening mee kan houden en men zijn eigen standpunt hierover kan innemen. De politici hebben de macht om iets te doen aan de huidige turbulente situatie. Ze praten echter veel, maar zeggen niks en werken helemaal niet samen om Nederland te behouden, zoals het was. Het volk komt hier echt een keer tegen in opstand en het verzet zou heel hevig kunnen zijn.
Politici, wordt eens wakker en kijk niet vanaf het pluche, maar op straat wat er echt aan de hand is in de maatschappij op dit gebied!
Wat is uw mening over de vraag “Wie zijn de collaborateurs in vredestijd in Nederland?”
Auteur: Frank Scheers
